“คนเรานั้นหากทำใจให้หนักแน่นได้ประดุจพระแม่ธรณีแล้ว ดีวิเศษกว่าผู้อื่นแน่ การที่มีผู้หนึ่งผู้ใดมากล่าวใส่ร้ายป้ายสี มาด่าก็ดี เราทำจิตนี้ได้แล้ว คือไม่ยินดียินร้ายกับคำด่า คำว่าของคนไม่ปรุงจิตใจในคำด่าของผู้อื่น ว่าเจ็บ ว่าแสบ ว่าปวดมากเหลือเกินแทบทนไม่ไหวแล้ว ก็ชื่อว่าเราชนะใจเราเองแล้วก็ชนะใจผู้อื่นด้วย เพราะเราถือว่าเรามิได้เป็นไปตามที่เขากล่าว เมื่อผ่านหูซ้ายก็ให้ทะลุหูขวาไปโดยไม่ต้องโต้ตอบ เถียงตอบ นิ่งได้ดุจแม่ธรณี ในไม่ช้าเขาผู้นั้นย่อมแพ้ภัยไปเอง”

~ หลวงปู่หงษ์ พรหมปัญโญ

หลวงปู่เล่าว่า ครั้งแรกที่พบแม่พระธรณี ท่านเนรมิตกายเป็นหญิงร่างกายกำยำผิวคล้ำ
มาดักไล่จับเด็กชายสุวรรณหงษ์ ที่หน้าป่าช้าพอจับได้ก็จะให้เด็กชายสุวรรณหงษ์ ดื่มนมจากอกท่าน
.. จนเมื่อเรื่องผ่านมาถึงก่อนบวชเณรของเด็กชาย สุวรรณหงษ์ ให้พ่อกับแม่อายุ นั้นก็ย่าง 17 -18
 เกิดเหตุประหลาดกับหลวงปู่หงษ์ ท่านเล่าว่า ดวงตาทั้ง 2 ข้างแดงกล่ำ อยากแต่จะกินเลือดสดๆ
เห็นใครผ่านถ้าเป็นชายก็จะเข้าไปต่อยตีเขา แม้เอาผ้าขาวม้าผูกปิดตาให้สนิทก็ยังมองเห็นได้ชัดเจน
ทั้งกลาววัน-กลางคืน อยากแต่จะไปอยู่วัด จนกระทั่งหลวงปู่ว่า เมื่อบวชปฎิบัติภาวนานึกย้อนกลับไปถึงเรื่องนี้ หลวงปู่จึงทราบว่า นมที่หญิงกายกำยำ จับท่านให้ดื่มในวัยเด็ก คือแม่พระธรณีนี่เองมาสงเคราะห์ และที่ตนตาแดงไล่ต่อยตีเขา เป็นอำนาจของฤษีตาไฟ ซึ่งก็เป็นครูองค์หนึ่งของหลวงปู่นั่นเอง

++ คำบูชาแม่พระธรณี

(ตั้งนะโม 3 จบ) แล้วว่า " ตัสสาเกษี สะโต ยะถา คังคา โสตัง ปะวัตตันติ มาระเสนา ปะติฐาตุง
อะสักโกนโต ปะลายิงสุ ปาระมิตา นุภาเวนะ มาระเสนา ปะราชิตา ทิโส ทิสัง ปะลายันติ วิทังเสนติ
อะเสสะโต