ภาพแห่งความทรงจำ ยายๆที่โกนผมเหล่านี้ เป็นชาวกัมพูชา ที่เคยวิ่งหลบลูกกระสุนระเบิดอาวุธต่างๆกับหลวงปู่สมัยสงครามโลกครั้ง(คอมมิวนิส)ที่สองใกล้จะจบ สมัยเด็กๆหลวงปู่ให้โกนหัวทุกคน เพื่อความปลอดภัย ท่านบอกว่าถ้าเราโกนหัวแล้วศัตรูจะจับเส้นผมลากดึงไม่ได้ และที่สำคัญเทวดาครูบาอาจารย์รักษา ยายที่นั่งคนที่สาม นับจากยายใส่ชุดขาวคนที่หนึ่งติดกับผม ยายแกเล่าให้ฟังว่าครั้งหนึ่งมีคอมมิวนิสเอาปืนมายิ่งหลวงปู่ ในขณะที่หลวงปู่นั่งอยู่บนกุฏิโล่งๆ และแกเองก็อยู่ด้วย ขณะนั้นหลวงปู่ก็ให้ภาวนาคาถา และยายก็วิ่งไปหลบอยู่ใต้กุฏิกอดเสากุฏิบังเอาไว้แล้วก็ภาวนาตามที่หลวงปู่บอก ขณะนั้นยายก็กลัว "กลัวจนเยี่ยวแตก" อายุประมาณ 10 ขวบกว่าๆ ส่วนหลวงปู่อายุประมาณ 27 ปี ช่วงนั้น...
คอมมิวนิสก็กราดยิงใส่....แต่ด้วยบารมีหลวงปู่จึงทำให้ยายกับหลวงปู่ไม่เป็นไร...หลังจากที่หลวงปู่กลับไทยแล้ว..ชาวกัมพูชาก็พากันแย่งรื้อกุฏิที่หลวงปู่นั่งและขุดดินบริเวณนั้นลึกเป็นเมตร...เพื่อเอาไปบูชาและเชื่อกันว่า ยิงไม่เข้า.....
.....พวกยายและชาวกัมพูชาจึงได้เชื่อและเคารพหลวงปู่มาก พอยายๆโตขึ้นก็ได้ช่วยอุปถากหลวงปู่อยู่เรื่อยมา จนกระทั่งหลวงปู่กลับมาอยู่เมืองไทย ยายๆเหล่านี้และชาวเขมรก็มาหาหลวงปู่อยู่เรื่อยๆบางคนตามมาอยู่เป็นปีๆ มาทำงานกับหลวงปู่
.....ดังนั้นหลวงปู่ท่านรู้ถึงความลำบากและคิดถึงคุณในการอุปถากของลูกศิษย์กัมพูชาและด้วยความเมตตาของท่าน ท่านก็เลยให้เงินและข้าวของเป็นการตอบแทนทุกครั้งที่ลูกศิษย์มาหา ดังที่เห็นในภาพยายๆทุกคนได้คนละ 1 ซอง...
.....ส่วนยายที่นั่งริมซ้ายสุดของภาพแกเป็นคนไทยชื่อยายพา อาชีพเป็นลิเกคณะยุพาสวรรค์ค้าขายกับชาวกัมพูชา ครั้งหนึ่งเคยโดนตำรวจไม่แน่ใจว่าตำรวจทางเขมรหรือไทย ไล่ยิงรถที่แกขับระยะประชิดด้วยความเข้าใจผิด แถวๆพรหมแดน แกบอกว่า อธิฐานให้หลวงปู่ช่วยด้วยแล้วท่องนะเมติ..แล้วหนีออกมาได้....แกบอกว่าถ้าไม่ได้หลวงปู่คงแย่...
*หมายเหตุ*
....เขียนจากเรื่องเล่าจากปากยายจริง..(โปรดใช้วิจารณญาณ)