ประวัติการทำบาตรน้ำมนต์

      ประวัติการทำบาตรน้ำมนต์นั้นหลวงปู่ได้เล่าให้ลูกศิษย์ว่าช่วงที่ท่าน เดินธุดงค์โดยมีเณรอุปัฎฐากไปด้วย ได้เดินเทศน์หาเงินสร้างโบสถ์วัดเดินจากอำเภอนาแกเข้าสู่หนองคายระทาง ประมาณ300กว่ากิโลเมตรเดินทางผ่านลำห้วยใหญ่แต่ละแห่งได้พบปะภูมิเจ้าที่และ ผีเปรตมาขอส่วนบุญตลอดจนสัตว์ร้ายนานาชนิดช่วงที่ท่านเดินทางมาถึงท่าดอก แก้วท่านได้แวะสนทนาธรรมและคารวะหลวงปู่สนธิ์วัดท่าดอกแก้ว ซึ่งสมัยนั้นท่านยังมีชีวิตอยู่ท่านได้ศึกษาวิชาบางส่วนจากหลวงปู่สนธิ์วัด ท่าดอกแก้ว วิชานี้เรียกว่า น้ำมนต์เจ็ดพระจันทร์ หลวงปู่สนธิ์พูดว่าผู้เรียนวิชานี้ได้จะต้องมีบุญวาสนาสูงมีสมาธิจิตเป็น เยี่ยมและต้องบรรลุธรรมชั้นสูง ไม่ใช่พระภิกษุรูปใดจะเรียนได้ เมื่อพบกับหลวงปู่แล้วรู้ว่าสามารถเรียนวิชานี้ได้จึงมอบวิชานี้ให้ซึ่งเป็น ตัวธรรมลาวหลังจากนั้นท่านก็ได้ศึกษาเรื่อยมาจนชำนาญ และหลังจากนั้นก็ได้มีลูกศิษย์ท่านเสธฯท่านหนึ่งก็มีตำรามนต์พระจันทร์ได้มา จากรุงเทพเป็นตำราเก่าและหลวงปู่พิจารณาแล้วเสธฯท่านนี้เป็นคนดี มีธรรม จึงได้อาบน้ำมนต์ให้ ซึ่งตำราของครูบาอาจารย์ลุ่มน้ำโขงที่หลวงปู่ได้มานั้น น้ำมนต์พระจันทร์ปีหนึ่งอาบได้ครั้งหนึ่งเท่านั้น ถ้าจะให้ได้ผลอาบได้ปีละคน คนอาบจะต้องเป็นคนดี มีศีลธรรม
โดยใช้บาตรน้ำมนต์หนึ่งใบมีดอกบัวหนึ่งตูมที่ใกล้จะบาน เวลาที่พระจันทร์อยู่ตรงกับบาตรเวลาประมาณหกทุ่ม ก็จะเริ่มพิธีจุดเทียนขี้ผึ้งแท้และบริกรรมคาถาพร้อมทั้งอธิษฐานจิต สร้างธาตุ หนุนธาตุ เสริมธาตุ ขอบารมีให้ประสบผลสำเร็จ ตามที่ผู้อาบน้ำมนต์ต้องการ ส่วนผู้อาบน้ำมนต์ต้องอธิษฐานอย่างเดียวว่าต้องการอะไร เช่นต้องการเป็นแม่ทัพ ต้องการเป็นเศรษฐี พอบริกรรมน้ำมนต์เสร็จก็จะเอาบาตรน้ำมนต์มาอาบกลางแจ้ง ต่อแสงเดือน เทรดลงศรีษะเพียงครั้งเดียวเป็นอันเสร็จพิธี และต่อมาในช่วงหลังมีคนรู้ว่าหลวงปู่ทำน้ำมนต์จึงมีคนมารอเป็นจำนวนมากๆใน แต่ละปี และจากปากต่อปากของลูกศิษย์และพระเณรในวัดได้พูดกันแพร่กระจายกันออกไปจึงมี ประชาชนที่ต่างๆแห่กันเดินทางมายังวัดธาตุมหาชัย เพื่อมารออาบน้ำมนต์ และจากการที่มีคนมาที่วัดจำนวนมาก ในภายหลังหลวงปู่จึงหยุดในการอาบน้ำมนต์ และทางวัดก็หาวิธีการคิดว่าทำอย่างไรจะมีโอกาสได้อาบน้ำมนต์ และได้ให้ลูกศิษย์หลายคนสมปรารถนาจึงขออนุญาติหลวงปู่สร้าง

บาตรน้ำมนต์และ เหรียญน้ำมนต์ โดยจัดพิธีพุทธาภิเษกขึ้น

ในวันเพ็ญเดือนสิบสอง ปี ๒๕๔๓ นั่นเอง