พระอาจารย์สารินทร์   ธมฺมปาโล หลวงพ่อดำวัดสันติธรรม ( ไทยสามารถ )

หมู่ที่3 ตำบ้านด่าน อำเภออรัญประเทศ จังหวัดสระแก้ว

          พระอาจารย์สารินทร์  หรือหลวงพ่อดำ  วัดสันติธรรม หรือวัดไทยสามารถ ซึ่งกำลังเป็นพระเกจิอาจารย์ประเภทคลื่นลูกใหม่ ซึ่งเป็นที่โจษขานกล่าวขวัญกันในหมู่นักสะสม วัตถุมงคลหรือผู้สนใจในเครื่องรางของขลัง โดยเฉพาะการลง นะหน้าทอง  พระอาจารย์สารินทร์  ท่านเป็นคนเขมรที่มีวิชาอาคมสูงมาก แม้ปู่ย่าจะเป็นชาวจีนที่อยู่ในจังหวัดฉะเชิงเทรา แต่ในยุคที่ไทยและเขมรยังเป็ดเมืองเสรีไปมาหาสู่กันโดยสะดวกทางครอบครัวได้ย้ายบ้านไปทำการค้าอยู่ที่เขมร ท่านพระอาจารย์ในหมู่ลูกศิษย์ที่ใกล้ชิดหรือพระอาจารย์สารินทร์ ต้องมุ่งมั่นอยู่กับการศึกษาเล่าเรียน และเรียนตามความปรารถนาของปู่และบิดา เพื่อต้องการใกล้เรียนภาษาจีน เนื่องจากปู่เป็นคนจีนนั้นเอง แต่พระอาจารย์สารินทร์ หรือหลวงพ่อดำ ไม่ต้องการเรียนหนังสือจีน พออายุ 13 ปี จึงหนีออกจากบ้านไปอยู่วัด และมีจิตน้อมเอียงไปในทางบรรพชา แต่เมื่อปรึกษาทางบ้านก็ยังไม่ให้บวช ให้เรียนไปก่อนในทางโหราศาสตร์ คือการดูมดดูหมอ จึงได้เรียนวิชาอาคมผสมผสานลงไปด้วย และพระอาจารย์ที่เรียนได้มากที่สุดในขบวนวิชาที่ติดตัวในปัจจุบัน และเห็นจะได้แก่ท่านพระอาจารย์ตุ๊เครียง ออกเสียงภาษาเขมร ถ้าเป็นภาษาไทยตรงกับคำว่าหลวงพ่อเครื่องนั่นเอง และเรียนกับท่านมากที่สุด โดยเฉพาะพระคณาจารย์ของเขมร จะเรียนอาคมกันเป็นรุ่น ๆ เมื่อเรียนจบจาดอาจารย์ตุ๊เครียงแล้ว ท่านได้มีจดหมายฝากศิษย์ไปเรียนจากอาจารย์สำนักต่าง ๆ ที่จบมาด้วยกัน ท่านอาจารย์ตุ๊เครี่ยงนั้น อยู่ในจังหวัดกำพงจาม มีจดหมายฝากศิษย์ไปถึงอาจารย์ที่อยู่ในจังหวัดกลาง และจังหวัดสุดท้าย คือ ปรีเวง และพระอาจารย์ที่พระอาจารย์สารินทร์ได้ใช้เวลาในการไขว่คว้าหาความรู้นั้นมีถึง 8 องค์ล้วน เป็นพระอาจารย์ในเขมรทั้งสิ้น โดยเริ่มต้นจากการเรียนอักษรขอมแม่บท 33 ตัว และแยกออกเป็นตัวพระคาถา ถึง 147 , 842 คำ และเลขการผูกยันต์ 1 – 9 ส่วนเลข 0 นั้น จะไม่ค่อยปรากฏในตัวเลขของยันต์ต่าง ๆ นัก

                การเรียกสูตรยันต์และเลขของยันต์ต่าง ๆ ของพระอาจารย์สารินทร์นั้น เริ่มจากคำบูชาครูโดยสาธยายมนต์ต่าง ๆ ถึงครูบาอาจารย์ที่ได้ประสิทธิ์ประสาทวิชาให้ความรู้ โดยมีคุณบุดามารดาอยู่เบื้องหน้า แล้วเริ่มด้วยการเรียกสูตรเลขอักขระยันต์ทั้ง 147 , 842 ตัว โดยมีสมาธิจิตอันแน่วแน่พร้อมทั้งกลั้นลมหายใจเข้าออก เป็นการกำหนดจิตในการปล่อยหรือกลั้นลมปราณ ได้แก่ อาการกำหนดลมหายใจเข้าออกและเรียกสูตรอักษรตามเสียงสูงต่ำทั้ง 33 ตัว แล้วจนกระทั้งถึงการอัญเชิญยันต์ทั้งหมดดังได้กล่าวมาแล้ว ซึ่งพระอาจารย์สารินทร์ได้เปิดเผยโดยตรงว่าใช้เวลาประมาณ 1 ชั่วโมง

ประสบการณ์ขณะนั่งวิปัสสนายามราตรี

                หลวงพ่อสารินทร์ ท่านเป็นพระอาจารย์หนุ่มที่ชอบนั่งวิปัสสนากรรมฐาน ขณะที่จิตเข้าสู่สภาวะสงบ ปรากฏว่ามีผู้หญิงอันเป็นเจ้าของที่ดินวัด เรียว่าแม่สม มาปรากฏกายให้เห็นและถามหลวงท่านว่า จะมาอยู่ตลอดไปหรือว่ามาชั่วคราว ท่านจึงตอบไปว่ายังไม่แน่นอน วิญญาณแม่สมจึงบอกว่า อยู่เสียที่นี่เถอะ เรามาเป็นเพื่อนกัน ท่านจึงบอกว่า โยมเป็นผู้หญิง อาตมาเป็นพระ จะเป็นเพื่อนกันได้อย่างไร วิญาณแม่สมจึงบอกว่า เราเป็นเพื่อนกันแต่ในนาม คอยช่วยเหลือกัน ท่านจึงรับปากที่จะอยู่ที่นี่ และต่อมาเจ้าอาวาสของวัดได้ย้ายไปอยู่ที่อื่น เพราะทนสภาพความอดอยากไม่ไหว ท่านจึงได้รับความไว้วางใจจากทางคณะสงฆ์และชาวบ้านให้ดูแลวัด นับจากวันที่พระอาจารย์สาริทร์ได้เข้ามาอยู่ที่วัดนี้เมื่อวันที่ 28 มิถุนายน 2528 ถึงวันที่ 28 มิถุนายน 2546 เป็นเวลา 18 ปีเมื่อได้รับมอบหมายให้เป็นผู้ดูแลวัด ก็ลงมือบูรณะก่อสร้างสาธารณะประโยชน์ทันที ประสบการณืที่ท่านเริ่มลงมือสร้างพระอุโบสถ และศาลาการเปรียญอยู่นั้น แม่สมอันเป็นวิญญาณที่รักษาวัดมานั้น มานิมิตว่าให้หยุดการก่อสร้างทั้งสองไว้ก่อน และให้ดำเนินการก่อสร้างซุ้มประตูทางหน้าวัดก่อน  แล้วจะมีผู้ใจบุญมาออกค่าใช้จ่ายให้ ท่านพระอาจารย์สารินทร์จึงรื้อแบบไปทำซุ้มประตูทางวัดเป็น 18 วัน 18 คืนก็แล้วเสร็จ ก็มีคนมารับเป็นเจ้าภาพออกค่าใช้จ่ายทั้งหมดให้ คือนายสันติ   เกรียงไกรสุข ขณะนั้นเป็นรองผู้ว่าจังหวัดบุรีรัมย์ และซุ้มประตูนั้นก็ลงชื่อเป็นผู้สร้างเพื่อเป็นเกียรติและอนุสรณ์ แก่วงศ์สกุล ของท่านรองผู้ว่าฯ ซึ่งในปัจจุบันเข้าใจว่าน่าจะเป็นผู้ว่าราชการจังหวัดไปแล้ว

การสร้างวัตถุมงคลและเครื่องราง

                สำหรับการสร้างวัตถุมงคลนั้น พระอาจารย์สารินทร์ ท่านไม่ได้ปรารถนาที่จะสร้างรูปเหมือนของท่าน แต่อยากสร้างเป็นรูปพระพุทธเจ้า ในมูลเหตุของการสร้างเหรียญของท่าน ครั้งนั้นสืบเนื่องมาจากคณะผ้าป่าที่จัดไปทอดที่วัดสันติธรรม ซึ่งจากการนำทีมของญาติพี่น้องคุณการุณที่มาประกอบอาชีพอยู่ในเมืองหลวง และปริมณทลใกล้เคียง และติดต่อให้คุณการุณ   แสงจันทร์ ซึ่งทำอู่รถอยู่ที่นั่นติดต่อวัด แต่เดิมนั้นคุณการุณไม่ได้ติดต่อที่วัดสันติธรรม แต่ได้ติดต่อวัดอีกวัดหนึ่ง บังเอิญมีเหตุขัดข้องบางประการ จึงได้ติดต่อทอดที่วัดพระอาจารย์สารินทร์ ซึ่งในขณะนั้นกำลังดำเนินก่อสร้างถาวรวัตถุอยู่ ทางทีมงานจัดผ้าป่าไปทอดนั้นได้ขอร้องพระอาจารย์ที่จะสร้างเหรียญเพื่อแจกกรรมการผ้าป่าขึ้นเมื่อปี 2538 เป็นเหรียญเนื้อตะกั่วผสมดีบุกในท่านั่งที่เรียกว่า ท่ามหาราชลีลา ซึ่งมีลักษณะการนั่ง คือ แข้งข้างซ้ายวางราบ กับพื้น วางมือไว้ที่เข่าหรือจับหัวเข่านั่นเอง ส่วนข้างขวานั้นยกตั้งขึ้นหรือชันเข่า ปล่อยมือพาดหัวเข่า ขวางข้อศอกตรงกับหัวเข่า และฝ่ามือนั้นพาดลงมาถึงอาสนะ เป็นเหรียญปั้มหูในตัว เหรียญมีความกว้าง 2.5 เซนติเมตรสูง 3.7 เซนติเมตรมีอักขระล้อมรอบตัวพระอาจารย์สารินทร์ ว่า อิติติอิ และล้อมรอบขอบเหรียญว่า  นะเมตตา กรุณา กรุสุมิกัง นะเมตตา นะมะมะ โมมะมะ ส่วนด้านหลังเหรียญตรงกลางเป็นยันต์สี่เหลี่ยมบรรจุอาคมว่า อะวิสุนุ ล้อมรอบด้วยพระคากถา ว่า กะโก กะโก เมคุมุอุเมอุ ติโก ปักโข นะโมพุทธายะ พะ ระ ละ ซึ่งการอ่านอักษรทั้งปวงจะออกสำเนียงเพี้ยนสำเนียงไทย เพราะนั่นคือการผูกอาคม ที่เป็นภาษาของขอมหรือเขมรโดยตรง การแปลสื่อพระคาถาโดยตรงเห็นจะต้องไว้ให้