อิติปิโสภะคะวา ยมมะราชาโน ท้าวเวสสุวรรณโณ 
มรณังสุขัง อะหังสุคะโต นะโมพุทธายะ 
ท้าวเวสสุวรรณโณ จตุมหาราชิกา ยักขะพันตา ภัทภูริโต 
เวสสะ พุสะ พุทธัง อะระหัง พุทโธ ท้าวเวสสุวรรณโณ นะโมพุทธายะ 

มนต์บทนี้เป็นมนต์ของพญายักษ์ ชื่อว่า"กุเวร" อันเป็นหนึ่งในบรรยาท้าวจตุโลกบาล ทั้ง ๔ อันได้แก่ ท้าวธตรฐ,ท้าววิรุฬหก,ท้าววิรูปักษ์,และท้าวกุเวร ผู้ครองนครอาฏานา ด้วยเหตุที่ว่าท้าวกุเวรนั้นได้เห็นว่ายังมีพวกอมนุษย์เป็นอันมาก ยังทำการหลอกหลอน พวกพระภิกษุที่ปฏิบัติธรรมอยู่ จึงได้นำมนต์บทนี้ไปถวายแด่พระพุทธเจ้า ให้พระองค์ ประทานแก่พระภิกษุสงฆ์ พระองค์ก็ทรงอนุญาตให้ใช้มนต์บทนี้ได้ เพื่อเป็นการคุ้ม ครองป้องกันอันตราย ที่เกิดจากยักษณ์ ,ภูต ผี ปีศาจ และยังป้องกันโรคภัยได้ มนต์บทนี้ เป็นที่นิยมของชาวพุทธไทยเป็นอย่างมาก ใช้สวดในพิธีภาณยักษณ์ เป็นต้น 

วิปัสสิสสะ นะมัตถุ จักขุมันตัสสะ สิรีมะโต 
สิขิสสะปิ นะมัตถุ สัพพะภู ตานุกัมปิโน 
เวสสะภุสสะ นะมัตถุ นหาตะกัสสะ ตะปัสสิโน 
นะมัตถุ กะกุสันธัสสะ มาระเสนัปปะมัททิโน 
โกนาคะมะนัสสะ นะมัตถุ พราหมะณัสสะวุสีมะโต 
กัสสะปัสสะ นะมัตถุ วิปปะมุตตัสสะ สัพพะธิ 
อังคีระสัสสะ นะมัตถุ สักยะปุตตัสสะ สิรีมะโต 
โย อิมัง ธัมมะมะเทเสสิ สัพพะทุกขาปะนูทะนัง 
เย จาปิ นิพพุตาโลเก ยะถาภูตัง วิปัสสิสุง 
เต ชะนา อะปิสุณา มะหันตา วีตะสาระทา 
หิตัง เทวะมะนุสสานัง ยัง นะมัสสันติ โคตะมัง 
วิชชาจะระณะสัมปันนัง มะหันตัง วีตะสาระทัง ฯ 
วิชชาจะระณะสัมปันนัง พุทธัง วันทามะ โคตะมันติ