ตำราเสือแม่ลูกอ่อนนี่สำคัญนัก เสือแม่ลูกอ่อนมีพลังที่แฝงเร้นอยู่ในกาย
โบราณจะเรียกเสือ “ ผีสิงห์” เพราะจะซ่อนตัวอยู่ในหลืบในถ้ำในดงมืด สัตว์ใด ใครก็ไม่กล้าเข้าไปตอแย
แม้เสือตัวผู้ยังต้องเผ่นหนีอยู่ห่าง ๆ เสือจ่าฝูงก็สู้ไม่ได้ ได้แต่คอยชะเง้อมองเป็น
แค่ยามรักษาความปลอดภัยให้เสือแม่ลูกอ่อนเท่านั้นยิ่งกว่านั้นเสือแม่ลูกอ่อนนี่แหละเป็นเสือนอนกินตัวจริง 
เพราะจ่าฝูงจะต้องคอยล่าอาหารมาป้อนให้ถึงปาก ไม่ต้องออกไปล่าหาอาหารเอง 
สาปของเสือแม่ลูกอ่อนจะแรงมากฟุ้งกระจายแม้เพชรพญาธรผีป่าเจ้าทุ่งเจ้าท่า 
ยังต้องยอมสยบ คอยดูแลรักษาบริวารเสือแม่ลูกอ่อนนี้ 
ด้วยคุณวิเศษอันมีมาเฉพาะตัวของเสือแม่ลูกอ่อนที่เป็นยอดเสือเป็นยอดสมิง 
ถ้านำมาทำเป็นวัตถุมงคลเซ่นดีพลีถูก บรรจุพลังพุทธา ธรรมา สังฆา เทวานุภาพ
 เวทย์มนต์คาถาใส่ลงไปแล้วยิ่งอัศจรรย์ ยิ่งเป็นวัตถุมงคลที่ทรงคุณค่า จะหาหนังเสือมาแทนเป็นร้อย ๆ แผ่น
ก็ไม่เท่าจะหาหน้าผากเสือมาแทนก็ไม่เทียบ มีอานุภาพทั้งมหาอำนาจบารมีลูกโดด
ชนิดที่ว่าสัตว์ทั้งป่า ไม่ว่าอยู่บนดิน บินอยู่บนฟ้า หรือขุดรูอยู่ใต้ดินก็ต้องยอมสยบ
 มีบารมีโดดเด่นเป็นที่เคารพยำเกรง มีมหาระงับเป็นเลิศดับทุกข์ภัยเหตุการณ์เลวร้ายได้ชงัดนัก 
มีมหากันสารพัดเหตุการณ์ไม่ตายโหง ไม่ตายเป็นผีสัมภเวสี กำบังภัยก็เยี่ยมยุทธ
เขาออกมาจะฆ่าจะแกงมีเหตุให้มองไม่เห็นตัวซะยังงั้นเขาจะทำร้ายทุบตีดันเห็นเป็นหลายคน
ละเหนืออื่นใดคือ. “ นอนกิน” อย่างที่บอกเสือแม่ลูกอ่อน เสือตัวผู้จ่าฝูง หรือที่เรียกว่า “ เจ้าพยัคฆ์ ”
 ยังต้องหาอาหารมาป้อน เสือแม่ลูกอ่อนถึงปาก แสดงว่ามีโภคพลาหารมาก ไหลมาเทมา
หากินสบายหากินง่ายดาย เงินทองไหลเข้ามาได้ง่าย ไม่รู้จักหยุดหย่อน เหตุหลายประการล้วนดีทั้งนั้น 
และด้วยบุญฤทธิ์ที่หลวงพ่อได้หนังเสือแม่ลูกอ่อนมาทั้งผืน ท่านจึงยอมเผยเคล็ดลับสร้างของดี
ตำราเสือสมิงแม่ลูกอ่อน หนังเสือผืนนี้หลวงพ่อใช้รองนั่งเสกในวันแข็ง คือ วันอังคารและวันเสาร์ที่วัด
จากนั้นท่านนำมาเขียนยันต์ และตากแดดตะวันกล้ากลางวันในฤกษ์ ราชาฤกษ์ – ภูมิปาโลฤกษ์ 
– เดชาฤกษ์ จากนั้นจึงนำมาทำวัตถุมงคล คือ
 
                 ตะกรุดเสือแม่ลูกอ่อน 3 มหากาฬ 

มหากาฬที่ 1 ลงตะกรุดตะกั่วเป็นอั่วใน ( สูตรลับบอกไม่ได้ )

มหากาฬที่ 2 นำหนังเสือแม่ลูกอ่อนหุ้มด้านนอก

มหากาฬที่ 3 ถักเชือกลายโบราณ “ ขึ้นเสาร์หลายเส้น ” ลงรักปิดทอง